آنگاه که غرور کسى را له میکنى...

آنگاه که کاخ آرزوهاى کسى را ویران میکنى.....

آنگاه که شمع امید کسى را خاموش میکنى.....

آنگاه که بنده اى را نا دیده مى انگارى....

آنگاه که حتى گوشت را مى بندى تا صداى خورد شدن غرورش را نشنوى....

آنگاه که خدا را میبینى....

...خدا را...

ولى بنده ى خدا را نادیده مى گیرى....

می خواهم بدانم

دستانت را به سوى کدام آسمان دراز میکنى تا